ارزیابی میزان و عمل اشتیاق به ادامه تحصیل در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

زمینه و هدف: آموزش تخصصی دندانپزشکی یک تصمیم انتخابی و شخصی برای دستیابی به افزایش معلومات و مهارت ها است که دلایل گوناگونی دارد. از این رو، هدف مطالعه حاضر، به منظور ارزیابی میزان و علل اشتیاق به ادامه تحصیل در دانشجویان دندانپرشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان طراحی گردید.   مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی که در سال 1390 انجام گرفت، تمامی دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان شرکت داشتند. اطلاعات به صورت مصاحبه فردی و به وسیله پرسشنامه ای حاوی سؤالاتی در مورد خصوصیات فردی، علل علاقه مندی و عدم علاقه مندی به ادامه تحصیل و سه رشته تخصصی مورد علاقه دانشجویان جمع آوری گردید. سؤالات بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت طراحی شدند. داده ها به وسیله آمار توصیفی، آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل گردیدند.   یافته ها: در این مطالعه تمامی 137 دانشجوی دندانپزشکی با میانگین سنی 4/2±2/22 سال شرکت کردند که 7/57% آنان دختر بودند. اکثریت دانشجویان (6/87%) علاقه مند به ادامه تحصیل بودند. افزایش مهارت بالینی و معلومات، کسب موقعیت اجتماعی بهتر، دستیابی به کار بهتر و ارتقای منزلت شغلی مهم ترین علل ادامه تحصیل ذکر شدند. تمایل به شروع به کار بعد از تحصیل و خستگی از تحصیل از مهم ترین علل عدم علاقه مندی به ادامه تحصیل بود. سه رشته تخصصی مورد علاقه دانشجویان به ترتیب عبارت بودند از: ارتودنسی (3/53%)، جراحی فک و صورت (6/14%)، دندانپزشکی ترمیمی (8%) .   نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که اکثریت دانشجویان دندانپزشکی برای افزایش مهارت بالینی و معلومات، کسب موقعیت اجتماعی بهتر، اشتیاق به ادامه تحصیل دارند و ارتودنسی انتخاب اول اغلب آنان است.   واژه های کلیدی: اشتیاق به ادامه تحصیل، دانشجوی دندانپزشکی، آموزش دندانپزشکی، رشته های تخصصی دندانپزشکی